Święty Zygmunt

Patron parfii - św. Zygmunt

Św. Zygmunt

Kim był nasz patron?

Św. Zygmunt urodził się ok. 474 roku, jako syn ariańskiego króla Burgundów, Gundebalda i Sareteny. Pod wpływem św. Awita, biskupa Vienne, przyjął między chrzest.

Gdy w 516 roku objął tron po swoim ojcu, jego obyczaje były jeszcze dalekie od ideału chrześcijańskiego. Za namową swej drugiej żony dopuścił się zbrodni. Macocha doniosła mu, że jego syn z pierwszej żony, Sigeryk, knuje przeciw niemu spisek. Król uwierzył w oskarżenie i kazał syna udusić. Gdy się opamiętał, gorzko tego żałował, z rozpaczą rzucił się na zwłoki syna. Podanie głosi, że dla odbycia pokuty za ten mord Zygmunt udał się do klasztoru świętego Maurycego w Agaunum, w pobliżu Szwajcarii, który sam ufundował, i w charakterze mnicha prowadził tam surowe życie

Zbrodnia dokonana na Sigeryku miała niestety także następstwa polityczne. O jego krew upomniał się jego dziadek, Teodoryk Wielki. Wypowiedział on wojnę Burgundii. Sprzymierzył się z królami frankońskimi. Zygmunt opuścił klasztor i udał się na pole walki. Przegrał wojnę i został zmuszony do ucieczki z żoną i dziećmi.

Król wraz z żoną i dwoma synami, Gisiladem i Gundobadem, schronił się w klasztorze w Agaunum. Wkrótce został jednak zdradzony przez swoich poddanych i wydany w ręce Franków. Ci obawiając się, by Zygmunt nie uszedł z ich rąk, wraz z jego żoną i dwoma synami związali ich ciała i wrzucili do studni. Do śmierci króla przyczyniła się najprawdopodobniej część ariańskiego społeczeństwa Burgundii, nieprzychylna katolickiemu władcy. Rodzina królewska na rozkaz francuskiego króla Klodomera została zamordowana w dniu 1. maja 523 roku, w pobliżu miejscowości Coulmiers, w granicach ziemi orleańskiej we Francji. Ciała wrzucono do studni w Saint Pervay la Colombe niedaleko Orleanu, w miejscu o nazwie Belsa. Za sprawą opata klasztoru św. Maurycego, Veneranda, wydobyto ciała i przeniesiono je do kościoła klasztornego w Agaunum. Uroczysta translacja miała miejsce 16. października 535, bądź 536 roku. Wydarzenie to uznano za oficjalną proklamację świętości króla.

Przyjmuje się, że św. Zygmunt jest pierwszym w dziejach Kościoła królem - męczennikiem. Po raz pierwszy świadectwo wzywania pomocy św. Zygmunta w przypadku zachorowania na febrę odnotowano 8 IX 1370 roku. Dotyczy ono króla Kazimierza Wielkiego, który w czasie choroby przyzywał wstawiennictwa św. Zygmunta.

W ikonografii atrybutem świętego jest studnia, w której został utopiony. Jest też przedstawiany jest w stroju królewskim w koronie i z berłem jako władca, albo rzadziej w czerwonym stroju i palmą męczeńską.